Huiselijk/En famille

Onze Tim op puppy cursus. Help, waar is mama nu?
Je kunt houden van een huis, maar er ook verliefd op zijn? Soms weet ik dat niet zeker.

In het schelle zonlicht viel mijn oog op de enorme rotsblokken die de staldeur omlijsten, al honderden keren bekeken natuurlijk, maar toch. Bovenaan zeven gekapte stenen, de middelste steekt in het midden iets naar voren, 1852 valt er nog te lezen. De stenen zijn op dusdanige wijze gekapt, met een lichte inspringing in het midden, dat ze met gemak samen de duizenden kilo’s steen van de muur er boven, kunnen torsen. De stenen aan de zijkant van de deur hebben een bies, een versiering aangebracht met een beitel. We kijken hier natuurlijk niet naar de piramide van Cheops, maar bijzonder is het wel. De stenen zijn vervoerd met paard en wagen of getrokken door ossen en naar deze plek versleept. De steengroeve bevond zich op ettelijke kilometers hier vandaan. De steenhouwer liet zich, net als de timmerman, waarschijnlijk betalen in wijn, destijds een gangbaar betaalmiddel.

Ook naar de maatstaven van toen is onze boerderij klein te noemen: vier kamers, een stal en een forse deel waar zaken werden opgeslagen en de wijn werd geperst. Zeventien hectare land er omheen, zeker een aantal koeien, minstens een os en een paard. Wijn, tabak misschien, pluimvee, moestuin met hoogstammen, een waterput van 22 meter diep en twee niet al te grote vijvers, ontstaan door het onttrekken van de klei waarmee het huis gemetseld is. Ons is verteld dat pas in 1968 stromend water is aangelegd en er tijdens droogte werd gebeden om regen in het kapelletje verderop.

Flaubert schreef Madame de Bovary in 1856, dus denk aan een primitief landleven, met veel ontberingen en soms ook bittere armoe, voor zowel de bewoners als de paar vaklieden die dit huis hielpen bouwen. En dan tóch een versiering aanbrengen, alle hoekstenen hebben een keurig lijstje, het mocht niks kosten, maar zonder, dat is niet netjes.
De timmerman die kon er ook wat van, maakte een prachtige luie trap, en dan op het aller laatst deze versiering.
10 juli 2021 O jee. Of we die 30 liter tomatensaus in de vriezer dit jaar gaan halen? Een heel vervelend bijverschijnsel van een vochtig voorjaar. Meeldauw en niet zo zuinig ook. Hier zijn de tomatenstokken van hun aangetaste bladeren ontdaan, en nu bijna twee weken later is het merendeel van de tomaten toch prachtig rood geworden.
15 juni 2021 Wij zijn hier niet! Twee uilskuikens (in het Drents: oelewappers) uit het nest gevallen onder ons dak. Steenuiltjes teruggezet en inmiddels uitgevlogen. Iedereen blij.
Het genie van Jimi Hendrix in ruim anderhalve minuut. Zwarte mannen wachten om op een langzaam rijdende trein te springen, op weg naar een betere toekomst.

Mooi hoe zijn gitaar zich mengt met het gekwaak van de kikkers in de vijver.

15 Mei 2021 Over klimaatverandering gesproken. Zo’n groen sappig voorjaar hebben we nog nooit gehad. Wat staat ons nog te wachten? Confit de canard met ananas? Onze meisjes die cassave stampen?
1 mei 2021 Je hoeft je niet 200 kilometer het schompes te lopen in de bloedhitte tussen soldaatjes en jolige middelbare grieten…Wilde gladiolen, gewoon langs het weggetje.
Juli 2020 Toen God een keer melig was, en Hij klaar was met mijn vrouw, schiep Hij de keizer amaniet. Komt op in de vorm van een perfect kippenei (zie het exemplaar links) en toont in een later stadium iets wat in kleur en glans alleen maar te vergelijken is met een dooier. En dan smaakt hij ook nog naar gebakken ei. Nou? De Romeinse keizer Claudius zou er verzot op zijn geweest volgens lekkerbek/schrijver Apicius.
https://en.wikipedia.org/wiki/Amanita_caesarea
2016 Diagnose blaaskanker. Huisgemaakte chemo sloeg gelijk goed aan. Zarautz, Spanje.
2013 Wapendrager, een nachtvlinder. Hier in rust met toegeslagen vleugels. Een scherp afgesneden berkentakje, wat anders?

2012 Macaber… Sta je te wieden in de tuin en stuit je opeens op een half begraven haasje. Ook Kloris de hond hield van Matured Meat. Zonde van dat mooie beestje.

Spokie met zijn hamer klauwtje is ook al veertien en overleeft ons allemaal.
We hadden ook varkens, slimme beesten waren dat. Ze hielden hun park helemaal strak, geen sprietje groen te bekennen op een grote bloeiende struik doornappel na, die zeer giftig is. Vertelt u me eens: hoe weten die varkens dat? Een varken kon zelfs lezen.

April 2010 Dreigend onweer
Zeg ken jij de metselwesp, de metselwesp…Nog zo’n creatuur waarvan je denkt: hoe bestaat het, wat een paar miljoen jaar evolutie al niet vermag. De metselwesp is een nieuwe gast in ons huis, de lemen kokertjes die het insect bouwt in de sponning van een deur of raam vallen pas na verloop van tijd op. Wat zit daar in? Zie foto onder.
Een ei van de wesp, plus een groot aantal rupsjes en spinnetjes die door het moederdier eerst gevangen zijn en daarna met bijna chirurgische precisie verdoofd, zodat het larfje een verse hap heeft als het uit het ei gekropen is. Precies, het moet niet gekker worden.
https://www.bestuivers.nl/Portals/5/Publicaties/Bijengasten_Hoofdstukken/Bijenhotelgasten_h17.pdf